Reisverslag Marathon Valencia
Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik met mijn camera richting Ciudad de las Artes y las Ciencias liep om de marathon van Valencia te bewonderen. De hordes blije mensen, de trillende brug en gigantische hoeveelheid energie hebben veel indruk op me achtergelaten. Inmiddels is dat 9 jaar geleden en – hoewel ik al wel aan hardlopen deed – moest ik er toen nog niet over na denken om een marathon te gaan lopen.
Ergens in de jaren daarna is er toch een omslagpunt gekomen en ben ik hardnekkig met het hardloopvirus besmet. Enkele maanden na mijn eerste marathon (oktober 2023) gingen de inschrijvingen voor Valencia (december 2024) open en toen heb ik direct mijzelf en mijn vriend Jelmer ingeschreven. Want hoe tof is het om een marathon te lopen een stad waar je gewoond hebt?
Inmiddels heb ik het antwoord op die vraag en ik kan je vertellen: het was heel erg tof. Met dit reisverslag wil ik jullie graag alles vertellen over onze tijd in Valencia, de marathon zelf én nog wat handige tips voor toekomstige deelnemers. 🙂
Dag 1: Aankomst in Valencia
Een paar minuten voor 7 stond Jelmers vader klaar om ons naar Keulen te brengen. Ik ben absoluut niet iemand die vaak te vroeg is, maar als het om een vlucht gaat dan ben ik er gewoon liever ruim op tijd. Alles ging gelukkig volledig volgens plan, waardoor we om 2 uur uit het vliegtuig stapten. Aangezien de metro vanwege de overstromingen nog niet reed, moesten we samen met ruim 100 anderen in de rij voor de taxi’s. Daarna was het ook op de snelweg lekker druk, waardoor we met een toeristische route naar de stad zijn gebracht. Gelukkig hadden we geen haast, maar Jelmer werd plotseling misselijk en zat de minuten in de warme taxi af te tellen.
Rond 4 uur kwamen we aan in ons appartement, welke er echt super uitzag. Aangezien we graag de dagen voorafgaand de marathon nog enigszins normaal voedsel binnen wilden krijgen, hadden we expres gezocht naar een accommodatie met keuken. Ons eerste tripje was dan ook naar de supermarkt, om spullen voor ons avondeten en ontbijt te halen.
Daarna is Jelmer eigenlijk direct naar bed gegaan, omdat hij zo misselijk was dat die moest overgeven. Niet best dus. Ik ben tegelijkertijd even de stad ingelopen en heb daarna een van onze favoriete pasta’s in elkaar gedraaid. Gelukkig ging het met Jelmer al stukken beter en zijn we mooi op tijd naar bed gegaan.
Dag 2: Startnummers ophalen
Na een lekker ontbijtje (serrano ham is echt lekkerder in Spanje) gingen we naar de Expo 42 Feria Valencia. Dit is een beurs speciaal georganiseerd voor de marathon van Valencia. Hier konden we o.a. onze startnummers, goodiebag en t-shirt ophalen.
Mijn grote advies: Zorg dat je je startnummer op vrijdag (of zelfs donderdag ophaalt). Het was zo mega druk, we hebben wel anderhalf uur in de rij gestaan. Eenmaal op de beurs had ik daarna ook geen zin meer om rustig rond te kijken, omdat we al zó lang op onze benen hadden gestaan. Verder was de beurs wel tof hoor, er stonden veel mooie sportmerken en je kon er inspiratie opdoen voor je volgende marathon/hardloopreis.
Na een snelle lunch maakten we een rondje naar de finish. Zo konden we onze benen nog even loslopen en direct een beetje wennen aan de warmte. Ons appartement zat lekker dicht bij het park, dus we konden via een mooie route richting Ciudad de las Artes y las Ciencias. Dat het bloedje heet was hebben we volgens mij allebei wel gedacht, maar niet hardop durven uit te spreken haha. 5 km later kwamen we weer bij ons appartement aan en toen werd pasta nummer 2 in elkaar gedraaid. We hebben nog netjes onze outfits klaargelegd, de startnummers opgespeld en zijn op tijd gaan slapen.
Dag 3: Maratón Valencia
HOLY F*CK we did it!
Om 7 uur zaten we aangekleed en al aan onze (zelf meegebrachte) witte boterhammen met jam. Ondertussen troffen we de laatste voorbereidingen en om 8 uur liepen we richting de start. Het was nog zo’n 2 km lopen en onderweg zagen we steeds meer mensen richting het startpunt lopen. We zaten in het een na laatste startvak (3:55-4:15) en het was nog zeker een kilometer naar de echte start.
Gelukkig waren we er ruim op tijd, want na 2 keer plassen begonnen ze de hekken tussen de verschillende vakken al weg te halen. Zo liepen we rustig aan richting de start samen met duizenden andere mensen. Er werd dramatische Spaanse muziek gedraaid, een soort You Never Walk Alone (maar dan Spaans natuurlijk). Vlak voordat we mochten beginnen werd er nog een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van DANA. Alles samen zorgde voor zo’n bijzonder moment dat ik voordat we moesten beginnen al bijna begon te huilen haha. Het startschot klonk en Jelmer en ik wensten elkaar nog snel succes voordat we allebei onze eigen race gingen lopen. Zó magisch om over de grote brug te lopen en hem nu te voelen trillen terwijl je er zelf overheen loopt.
De marathon zelf ging tot aan de 28 kilometer super goed eigenlijk. Ik hield m’n tempo mooi vast (5’30”-5’40”) en het kostte me eigenlijk tot aan de helft niet super veel moeite. Maar ergens in m’n achterhoofd wist ik vanaf de start al hoe moeilijk dit ging worden. And holy moly was I right… Ondanks voldoende gelletjes en water begon ik tegen een muur aan te lopen en toen heb ik het mentale spelletje niet gewonnen. Niet veel later begon mijn maag en kreeg ik nare steken als ik ook maar iets te snel wilde lopen. Met stukjes wandelen tussendoor en het tempo een stuk lager heb ik toch de finish gehaald, maar vraag me niet hoe.
En toen… had ik mijn streeftijd van 4 uur niet gehaald. Wél alles gegeven wat erin zat voor die dag en een PR van bijna 30 minuten (4:42:00 > 4:16:40). Iets waar ik mega trots op ben, dat pakt niemand me meer af. Iedere marathon leer je weer wat zeggen ze, en ik ga met al die wijze lessen door naar mijn volgende race. Die sub-4 komt nog wel, dat weet ik zeker. 🙂
Jelmer heeft trouwens wel zijn doel gehaald (3:58:10)! Die jongen heeft een ijzeren maag denk ik, hij heeft 10 gelletjes weggetikt en had nergens last van. Gelukkig gaf hij wel aan dat het mentaal 1000 x zwaarder was dan hij had gedacht, dat lag dus niet aan mij. 😉
Eenmaal over de finish begon de ellende eigenlijk pas. We waren allebei he-le-maal leeg. Gewoon op, niks meer in de tank. En toen moesten we nog 3 km teruglopen naar ons appartement. Achteraf kan ik er wel om lachen, maar toen was dat niet zo leuk. We kregen nog wel een goodie bag gelukkig, die inhoud heeft het appartement niet meer gehaald.
Dag 4: De stad verkennen
In mijn beleving was het heel verstandig om nog een paar dagen in Valencia te blijven ná de marathon. Je kunt immers lekker eten (lees: wijn drinken) wat je wilt, hoeft niet meer uit te rusten voor de grote dag en alle stress is er dan al vanaf. Het had echter een keerzijde: onze spierpijn! Als we ook maar iets langer dan een minuut stil bleven zitten of staan, roestten onze lichamen weer volledig vast en moesten we weer opnieuw in beweging komen.
Gelukkig waren we niet de enige stijve harken, met zo’n 25.000 deelnemers hebben we genoeg mensen mensen zien strompelen. Ook was het blijkbaar ‘Medal Monday’ en zagen we overal door de stad heen mensen vol trots met hun medailles lopen. Als je iemand niet aan z’n loophouding kon herkennen, dan zag je het wel aan de medaille. 😉
Vanuit ons appartement liepen we zo het centrum in en we zijn vervolgens alle bezienswaardigheden op loopafstand langsgegaan. Uiteraard gingen we langs de mooie pleinen, wijk El Carmen, Mercado Central, Plaza del Ayuntamiento en als afsluiter nog wijk Ruzafa met mijn favoriete taartjeswinkel: Dulce de Leche. Tussen de middag aten we paella bij es.paella en dronken we ook ons eerste wijntje. Die ging er iets te makkelijk in haha. Met inmiddels alweer 15.000 stappen op de teller was het tijd om even uit te rusten. ‘s Avonds zijn we lekker uit eten gegaan bij Saona en toen was de dag alweer voorbij!
Dag 5: Op de fiets door Valencia & naar het strand
Onze laatste hele dag! Jelmer had het al 4 dagen over het huren van fietsen dus dat hebben we op de laatste dag gedaan. Zo konden we makkelijk de verdere stukjes van de stad bekijken. Dat we onze benen daardoor iets minder hoefden te gebruiken was een hele fijne bijkomstigheid.
We begonnen met een korte fietstocht door het park, waarna we naar Ciudad de las Artes y las Ciencias liepen. Ik had op Instagram een hele toffe foto gezien van mensen die hun medailles er zo voorhielden, en dat wilde ik ook natuurlijk. Na een uitgebreide fotosessie hebben we nog een taartje gescoord, voordat we doorfietsten naar het strand. Best grappig, want op veel van de stukken hadden we tijdens de marathon gelopen.
Op het strand hebben we nog lekker een wijntje/biertje gedaan en paella gegeten bij El Trompo (aanrader!). Daarna zijn we weer rustig via het park teruggefietst naar het centrum van de stad om de fietsen in te leveren. We waren allebei doodmoe en hebben toen we thuis kwamen maar weer een dutje gedaan. Eigenlijk zouden we nog uit eten gaan, maar de vermoeidheid was er zo ingehakt dat we er geen zin meer in hadden. Dus we gingen nog even snel langs de supermarkt voor een makkelijke maaltijd, hebben onze koffer ingepakt en daarna zijn we fijn in bed series gaan kijken.
Dag 6: Terug naar huis!
Direct na het ontbijt gingen we richting het vliegveld. Dit keer ging dat een stuk makkelijker, aangezien de metro’s weer reden. Binnen een half uur stonden we op het vliegveld en om 3 uur kwamen we aan op Eindhoven Airport. Vanaf daar zijn we met de trein terug naar huis gegaan. We wonen op loopafstand van het station in Winterswijk, dus dat is voor dit soort momenten ideaal.
What’s next?
Leuk dat je het vraagt! 😜 Wij kijken in ieder geval terug op een heerlijke hardloopreis, en dat smaakt wel naar meer. We zijn inmiddels drie weken verder en Jelmer heeft het dagelijks over een nieuwe marathon haha. Hoewel ik zeker weet dat dit niet mijn laatste marathon was, ga ik me volgend jaar nog even focussen op de kortere afstanden. Dan wordt het sneller lopen van de marathon straks ook makkelijker hopelijk.
Wat betreft onze reisplannen staat tot nu toe alleen onze skivakantie vast. We willen in het voorjaar graag een tent gaan kopen om volgend jaar lekker met onze corgi Bux op vakantie te gaan. Hij is gek op buiten zijn en voelt zich ongetwijfeld helemaal thuis op een camping.
Nog een leuk nieuwtje: vanaf februari ga ik beginnen met mijn nieuwe baan bij Achterhoek Toerisme! Daar ga ik 3 dagen werken, waardoor ik (veel) tijd overhoud voor mijn blogs. Iets waar ik eigenlijk altijd al meer energie in heb willen steken, maar simpelweg de tijd niet voor heb. Daar gaat nu dus hopelijk verandering in komen. Ik heb in ieder geval enorm veel zin in volgend jaar!
