November 9, 2023

Reisverslag: onze 14-daagse autoreis door Slovenië!

Ja hoor, daar ben ik weer. Terug van weggeweest met een splinternieuw reisverslag. Iedere keer zit ik weer in dubio: ga ik druk bezig met het sorteren van foto’s en het schrijven van een leuke tekst? Soms denk ik nee, dit keer dacht ik: wat mega zonde om al mijn foto’s in OneDrive te laten staan en er verder niks mee te doen. Dus onder het motto ‘het duurt even, maar dan heb je ook wat’ ben ik weer aan de slag gegaan. En uiteindelijk heb ik er weer enorm van genoten natuurlijk. Lekker foto’s bewerken, puzzelen met tekst en tegelijkertijd fijn terugblikken op de heerlijke vakantie die we hebben gehad. Bij mij komt dat besef altijd pas achteraf trouwens, hoe fijn en bijzonder de vakantie eigenlijk was. Wellicht een reminder om wat meer in het moment te leven.

Dag 1: Heel veel regen & eerste overnachting in Oostenrijk

Na twee jaar in de bouwvak op vakantie te zijn geweest besloten we voor het eerst om ‘pas’ in september te gaan. Dat heeft supergoed uitgepakt, want tijdens de bouwvak waren er hevige overstromingen in Slovenië. Vervolgens was het er eind augustus juist weer mega warm. Toen wij die kant op gingen was Slovenië – mede doordat er weer veel regen viel – weer lekker afgekoeld (een fijne 20-22 graden). De heenweg waren de weersvoorspellingen nog een beetje treurig en heeft het drie dagen non-stop geregend. In de auto was dat niet heel fijn, maar aan de andere kant kan het natuurlijk beter op een reisdag regenen dan tijdens de ‘echte’ vakantie.

In ongeveer 10 uur tijd reden we naar ons hotel in Radstadt, waar we de eerste tussenstop hielden. Het is inmiddels een beetje traditie geworden om de heenweg in Oostenrijk te overnachten. Dit mede door de lekkere donzen dekens, het kneuterige gevoel en de goede schnitzels. Dat dit plaatsje nog geen 10km van ‘ons’ skigebied afligt maakte het alleen maar leuker.

‘s Avonds hoefden we de deur niet uit en konden we beneden in het restaurant wat eten. Jelmer koos voor een mixed grill, ik ging uiteraard voor de schnitzel. We speelden – onder het genot van een apfelstrudel – nog een potje Rummikub en konden daarna richting onze fijne dikke dekbedden.

Dag 2: Outdoordorp Bovec

Het was helaas nog steeds niet gestopt met regenen, maar ik wilde dolgraag in beweging komen dus we besloten een rondje door Radstadt te wandelen. Het is een superschattig stadje met een stadsmuur en allerlei mooie historische gebouwen. Mede door de regen konden we de charme niet helemaal waarnemen, maar wellicht komen we er nog eens terug!

We pakten de auto weer vol en reden door naar bestemming nummer twee: Bovec! Dit dorpje in Slovenië staat bekend als hét outdoordorp vanwege het grote aanbod van activiteiten. Mountainbiken, kajakken, canyoning, raften, ziplinen en zelfs paragliden: het is een werkelijk walhalla voor de outdoorliefhebber. Daarnaast is het vanwege de prachtige ligging bij het Triglav gebergte en de Soča vallei perfect voor wandelaars en hikers.

Eenmaal aangekomen in Bovec zochten we een koffietentje op en deden daarna alvast boodschappen. Dit keer zaten we in een fijn appartementje (Apartments Kaninska Vas) met een keuken erbij. We besloten de komende twee dagen zelf een pastaatje in elkaar te draaien om wat centen te besparen én ietwat gezonder te eten. Gezien de regen zijn we de eerste dag het appartement niet meer uitgegaan en konden we ons rustig voorbereiden op de volgende dagen.

Dag 3: Rondje Bovec & kajakken

Aangezien ik nog midden in mijn marathon training zat moest er ook gewoon worden hardgelopen. Ik had een mooie route van 8 kilometer gevonden waarbij we tegelijkertijd de omgeving een beetje konden verkennen. Op het einde van de route kwamen we zelfs nog op een supermooi trail pad terecht en renden we over de bekende hangbruggen heen.

Na een snelle lunch gingen we door naar activiteit nummer twee, namelijk kajakken. Dat was wel iets spannender dan ik altijd gewend was, aangezien ik tot op dat moment alleen nog maar op semi-stilstaand water had gekajakt. Gelukkig werden we flink ingepakt met een wetsuit, reddingsvest en zelfs een helm. Achteraf bleek ik dat ook echt wel nodig te hebben, ik sloeg namelijk met boot en al om in het water (oepsie). De tocht zelf was echt prachtig! We kajakten over de bekende Soča rivier tussen de bergen door en hebben in totaal zo’n 7 km afgelegd. Het water was door de hevige regen van de afgelopen dagen helaas iets minder blauw, maar nog steeds super mooi.

Na zo’n anderhalf uur kajakken werden we opgehaald door een busje en konden we gelukkig onze warme kleren weer aantrekken. Terug in Bovec zijn we snel teruggegaan naar het appartement om op te warmen en fijn te chillen.

Dag 4: Soča trail route

Voordat we naar Slovenië gingen had ik al wat research gedaan en ik wilde natuurlijk dolgraag die prachtige plaatjes van de Soča vallei in het echt zien. Ik kwam de Soča Trail Route tegen, welke perfect is om alle mooie plekken van de rivier te ontdekken. Officieel begint de trail bij de bron van de rivier (Izvir Soče) richting het dorpje Bovec, in totaal bijna 30 km lang. De route is erg populair en maakt tevens deel uit van de Alpe Adria Trail (deze loopt van Oostenrijk naar Italië).

Wij kozen ervoor om de route wat in te korten en vanaf het plaatsje Soča (zowel de naam van de rivier als van een dorpje) te starten. ‘s Ochtends stonden we flink vroeg op, pakten we de auto in en liepen we (het werd een klein sprintje want ik treuzelde weer) vervolgens richting het busstation om naar Soča te gaan. Via de prachtige bergpas (Vršič-pas) reden we richting het startpunt van onze route. Eenmaal aangekomen in het ‘dorpje’ besloten we eerst een stukje tegen de route in te lopen om de kleine kloof te bezoeken, om vervolgens weer terug te lopen richting de grote kloof. Beide waren heel indrukwekkend om te zien, maar ook de stukken tussen de ‘bekende’ kloven waren adembenemend mooi. Op sommige plekken waanden we ons bijna in een ander continent, zo mooi dat de natuur was.

In totaal waren we zo’n 5,5 uur onderweg en hebben we bijna 18 km afgelegd. Dat ik ietwat moe was is zachtjes uitgedrukt, en ik vond het dan ook dikke prima om nog een uur in de bijrijdersstoel te zitten naar het volgende hotel. Via allerlei prachtige slingerweggetjes kwamen uit bij onze tweede bestemming in Slovenië: een dorpje vlakbij het Bohinj meer. Na een snelle opfrisbeurt zijn we op zoek gegaan naar een restaurant en hebben we genoten van een dik verdiende pizza. Met een wijntje natuurlijk.

Dag 5: Mount Vogel

Na een fijne nacht in onze Bed & Breakfast Hisa Resje maakten we ons klaar voor een nieuwe hike. Er was nog enige twijfel of we deze dag aan het Bohinj meer gingen doorbrengen, maar dat hebben we een dagje vooruit geschoven. Via de Instagram van m’n nichtje had ik al een supermooie foto gespot van skigebied Vogel, dat moest ik ook zien natuurlijk. Het skigebied ligt direct naast het Bohinj meer en leent zich in de zomer uitstekend als wandelparadijs.

Direct na het ontbijt trokken we onze wandel outfits weer aan en stapten we in de auto naar het dalstation van het skigebied. We kochten een kaartje en werden in zo’n drie minuten tijd van 569m naar 1533m hoogte gebracht(!). Bijna een kilometer de lucht in dus. En met onze wens om de hoogste berg van 1922m (berg Vogel) te beklimmen kwam daar nog zo’n 400 meter bij op.

Eenmaal boven hebben we onszelf eerst maar beloond met een cappuccino en apfelstrüdel. We hadden immers al bijna 1000 hoogtemeters afgelegd ;). En daarna begon de tocht. Ik had zo m’n twijfels om eerlijk te zijn, de tocht daalde direct keihard af en vloog daarna weer net zo hard weer omhoog. Gelukkig waren we vroeg begonnen, want de rest van onze hike was niet veel anders.

In totaal hebben we 11,5 km en 884 hoogtemeters afgelegd in 4,5 uur tijd. Met name de heenweg vond ik echt magisch, toen was de lucht nog niet zo bewolkt en konden we mooi van ons afkijken. De stijging voelde wel fijn aan de benen en het was echt een leuke uitdaging om zo te puzzelen waar je je voeten neerzet. De afdaling daarentegen was wat minder en een stuk pittiger voor de knietjes (note to self: koop wandelstokken). Uiteindelijk ben ik maar één keer echt onderuit gegaan, wat ook maar zo 20 keer had kunnen zijn.

De terugweg gingen we linearecta langs het restaurant voor een flinke maaltijd, daar waren we natuurlijk wel aan toe. Het biertje ging er ook iets te makkelijk in, en ik kan me niet voorstellen dat we ‘s avonds nog lang wakker zijn gebleven.

Dag 6: Chillen aan meer Bohinj

Woohoo een chilldag! Daar word ik ook blij van haha. Na het ontbijt hebben we onze spullen ingepakt en moesten we alweer uitchecken. Nog geen 10 minuten later kwamen we aan bij Lake Bohinj en hebben we een plekje gezocht waar we de rest van de dag konden vertoeven. Zoals je ziet was het een stralende dag en hadden wij met onze september-vakantie helemaal niks te klagen.

Terwijl ik meters maakte in mijn boek (aanrader: Beach Read van Emily Henry), zwom Jelmer heen en weer naar de andere kant van het meer. We hadden eigenlijk niet aan een lunch gedacht, maar met een zak chips hebben we ons aardig vermaakt. Rond een uur of drie besloten we ons toch maar te verwennen met een taartje en daarna gingen we richting onze volgende bestemming: de Brda wijnstreek!

Het was wederom een tocht vol onmogelijke zigzagbochten, waarbij het langzaam steeds meer leek alsof we Italië waren binnengereden. Dat was natuurlijk niet zo, maar als je foto’s ziet van het prachtige landschap in wijnstreek Brda zou je zekerweten gaan twijfelen!

Ook het dorpje waar we verbleven – Smartno – was ontzettend schattig en leek precies op een Toscaans dorpje. Eenmaal daar aangekomen gingen we op zoek naar onze accommodatie en hebben we direct het dorpje een beetje ontdekt. Het appartement was echt tiptop in orde: super ruim, een mooie keuken en – niet onbelangrijk – een goed werkende airco. In de wijnstreek was het namelijk zeker wel 5 tot 8 graden warmer dan waar we voorheen waren. ‘s Avonds gingen we uiteten bij Marica, waar we van een waanzinnig lekker driegangenmenu hebben genoten. Met een wijntje natuurlijk. 😉

Dag 7: Fietsen door de Brda wijnstreek

Toen we ‘s ochtends wakker werden stond er een goed gevulde ontbijtmand voor ons klaar. We hoefden alleen de eitjes nog te bakken en daarna konden we aanvallen. Rond een uur of tien gingen we langs het toeristenbureau in Smartno, waar we twee elektrische fietsen huurden en een handvol flyers meenamen. Met onze fietsen aan de hand gingen we nog weer even terug naar het appartement om een wijnproeverij uit te kiezen. We vonden een hele mooie waar we zelfs konden zwemmen! Via Jelmers laptop stippelde ik een fietsroute uit die ik daarna kon uploaden naar m’n Garmin. Super handig, want die gaf ons tijdens het fietsen aanwijzingen, geen gepruts met mobieltjes dus!

We fietsten via Zali Breg (vond ik leuk natuurlijk) en Dobrovo richting de wijnproeverij, maar niet voordat we uitgebreid geluncht hadden natuurlijk. Er zit niet mega veel horeca in deze regio, maar de pizzeria waar we terecht kwamen was echt bizar goed. Het zag er niet uit hoor, beetje houtjetouwtje, maar onze pizza’s waren zo lekker dat dat helemaal niks uitmaakte. Jelmer heeft het er nog steeds over haha.

Tijd om onze fietstocht te vervolgen en om half 3 kwamen we bij onze wijnproeverij aan (Posestvo Pintar). We werden supervriendelijk ontvangen door de gastvrouw en ze nam uitgebreid te tijd om ons alles uit te leggen en te laten proeven. Ze was absoluut niet zuinig met inschenken en de hele tafel stond vol met lekkere hapjes. Voordat we weer – ietwat aangeschoten – naar huis fietsten plaatsten we nog een bestelling die we de volgende dag met de auto gingen ophalen. Daarna raceten we naar huis omdat we voor 6 uur de fiets moesten inleveren.

Lees ook:

Dag 8: Brda wijnstreek

Nieuwe dag, nieuwe wijnproeverij. Met een lichte kater maakten we ons klaar voor ons nieuwe avontuur. Ik had m’n zinnen gezet op Movia Wines, want daar had ik op Instagram prachtige foto’s van gezien. Helaas bleken zij dicht te zijn op maandag en moesten we onze plannen omgooien. We kwamen uit bij Vina Marco Sirk, vlakbij ons appartement. Daar mochten we wat wijntjes proeven en we waren met name heel enthousiast over de rode wijn, die totaal anders smaakte dan we tot nu gewend waren. Met een lekker kaasje en toastje erbij hebben we 5 wijnen geproefd, waarvan we weer twee doosjes bestelden.

Na de wijnproeverij gingen we door met een fietsroute die ik had gevonden (en weer in m’n handige Garmin had gezet). Nog geen kilometer verder lag de ketting van Jelmer eraf, maar gelukkig had hij dat snel gemaakt. We toerden verder door de prachtige wijnstreek en waanden ons bijna in Toscane. Het zonnetje vergezelde ons en ondertussen was het zo’n 28 graden. Dat we blij waren met onze e-bikes kun je je wel voorstellen denk ik.

‘s Avonds gingen we weer naar het restaurant van de eerste avond, want dat was ons supergoed bevallen. Ik bestelde schaamteloos hetzelfde voorgerecht en we namen ook wat gedroogde ham vooraf. Jam! Tevens hebben we anderhalve fles wijn weggewerkt, want het smaakte allemaal weer iets te goed. Hebben we wel lekker van geslapen natuurlijk.

Dagen 9: Aankomst op de glamping

Nadat we uitcheckten bij ons fijne appartement besloten we nog langs Klet Brda te gaan, dit is de grootste wijnmaker in de Brda wijnstreek. Via Jelmers neef (die in wijn handelt, zie tempovino.nl) waren we al in aanraking gekomen met deze wijntjes en we drinken ze ook in Nederland regelmatig. Met name de Quercus Chardonnay is echt een aanrader. We sloegen drie dozen wijn in en gingen vervolgens langs de supermarkt om wat broodjes en kaas te halen als lunch.

Met in totaal 45 flessen wijn in de auto reden we door naar onze laatste bestemming in Slovenië: Lake Bled. Het is zonder twijfel de bekendste plek in Slovenië en ik had her en der gelezen dat het er in de zomer soms te toeristisch kon zijn, maar wij gingen in september dus ik wilde de gok wel wagen. Ik kan je alvast vertellen dat het de hordes toeristen 100% waard is hoor, want het Lake Bled is echt adembenemend mooi!

En nu komt het leukste: ik had namelijk een super schattige glamping hut geboekt! Inclusief hottub, ontbijt én privé sanitair! Beter kan het niet toch? Toen we aankwamen bij Camping Bled kreeg ik meteen camping-kriebels. Tot m’n 14e ging ik bijna ieder jaar met m’n ouders en zus kamperen en ik vind het zo heerlijk kneuterig. Camping Bled ligt trouwens ook op een ideale plek, aan de westkant van het meer, waar bijna geen autoverkeer mocht komen. Aan oostkant vind je het stadje Bled en is het volgebouwd met grote hotels. Ook gezellig natuurlijk, het is maar net wat je wil!

Booking.com

Dag 10: Chillen bij lake Bled

Dag 10 alweer! ‘s Ochtends werd om 7 uur onze ontbijtband bezorgd, deze was gevuld met broodjes, beleg, een gekookt eitje, jam en twee stuks fruit per persoon. Oh én oploskoffie met warm water, niet ideaal, maar ook dat hebben we overleefd. Op de loungestoelen voor ons hutje hebben we lekker relaxed ons ontbijt opgegeten, heerlijk zo’n glamping leventje.

Ik had inmiddels al een week niet hardgelopen en het werd tijd om m’n marathontraining weer op te pakken. Daar leende Lake Bled zich perfect voor. Een rondje is precies 6 kilometer, op één heuvel na zo goed als vlak en bijna alles was geasfalteerd. Ik besloot een intervaltraining van 10 kilometer te doen, waarbij de toeristen een mooie extra hindernis waren. In de brandende zon (en zo’n 500 meter hoger dan in Nederland) bleek de training toch wel aardig pittig te zijn, maar gelukkig kon ik de rest van de dag fijn uitrusten.

In de supermarkt hadden we wat broodjes gehaald en daarna hebben we fijn in onze stoeltjes een boek gelezen. Halverwege de middag zijn we van onze stoeltjes naar het Lake Bled verplaatst om daar verder te chillen. Toen de zon eenmaal weg was daar hebben we onze spullen ingepakt en zijn we de hottub ingedoken (wat een zwaar leven hé). ‘s Avonds zijn we bij het restaurant van de camping uit eten gegaan, waar ik weer een uitstekende schnitzel heb gegeten. Fijn dagje!

Dag 11: Hottub chillings & uit eten

Direct na het ontbijt trok ik m’n hardloopschoenen weer aan om een duurloopje te doen. Het was inmiddels al weer flink warm en na drie rondjes (twee uur) heb ik een heerlijke duik in het meer genomen. Een fijner gevoel dan afkoelen in het water op een warme dag is er volgens mij niet. Jelmer stond ondertussen al klaar met de broodjes en zwemspullen, dus ik sprong snel onder de douche en toen zijn we naar het meer gegaan.

Uiteraard hebben we daarna weer goed gebruik gemaakt van onze hottub, zo lekker warm! ‘s Avonds gingen we uit eten bij Old Cellar Bled, een mooi – en overduidelijk populair – in het centrum van Bled. Met name het toetje was heerlijk. Want – ondanks dat ik zei dat ik niks hoefde – kregen we twee lepels. Na de eerste hap wist Jelmer al hoe laat het was, oeps.

Glamping met hottub bij Camping Bled in Slovenië

Dag 12: Hiken naar de uitzichtpunten

Als we een paar dagen niet hiken op vakantie krijgen we zowaar afkickverschijnselen. Geintje natuurlijk, maar we zijn er inmiddels wel achter gekomen dat dit onze favoriete activiteit is op vakantie. Lekker de benen aan het werk zetten, klagen over de hitte en tegelijkertijd genieten van een prachtig uitzicht. Dat je daarna zonder schuldgevoel taartjes en schnitzels mag eten is een leuke bijkomstigheid. 😉

Inmiddels was het alweer onze laatste hele ‘echte’ vakantiedag en dat was natuurlijk super jammer. We besloten er daarom maar goed gebruik van te maken en extra goed te genieten van onze omgeving. Een hike naar de uitzichtpunten is zoals je ziet echt de moeite waard bij Lake Bled, al hebben we (lees: ik) ons echt vergist in de hoogtemeters. Het leek een kleine route van zo’n 5 kilometer, maar met bijna 400 hoogtemeters was dat echt wel pittig!

We besloten wederom om de rest van de middag lekker uit te rusten aan het meer en in de hottub en zijn ‘s avonds weer heerlijk dichtbij uit eten gegaan bij het restaurant van de camping. Ook pakten we alvast onze spullen in want het was echt bijna tijd om naar huis te gaan. 🙁

Hiken naar het uitzichtpunt van Lake Bled in Slovenië

Dag 13 & 14: Overnachting in Duitsland & terug naar huis

Dit was een strak geplande ochtend, want we moesten om 11 uur uitchecken, de auto inpakken én we gingen om 9 uur nog twee rondjes om het meer rennen. Uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen gelukkig, en zaten we iets na 11 uur in de auto richting Kinding in Duitsland.

Onderweg reden we – net als de heenweg – langs Flachau in Oostenrijk, waar we altijd skiën. We konden zelfs een stukje van de pistes zien! Na ongeveer 6 uur rijden kwamen we bij ons hotel aan en daar konden we ook meteen lekker avondeten. Dat er weer een schnitzel besteld werd zal je vast niks verbazen, en hij smaakte weer heerlijk.

Op de laatste dag stonden we lekker vroeg op om vervolgens om 8 uur weg te rijden. Eind van de middag waren we alweer terug in Winterswijk en toen kon het uitpak- en opruimfiasco beginnen.

Onze vakantie naar Slovenië

Zoals ik al zei komt bij mij het besef altijd pas achteraf, en ik kan je inmiddels wel vertellen dat het echt een perfecte vakantie was. Vooral de combinatie van sporten in de natuur en tegelijkertijd lekker chillen met een wijntje vond ik echt top. Aan het begin van de vakantie hadden we veel hikes en zaten we midden in een natuurgebied, toen een paar dagen in een prachtige wijnstreek en als afsluiter vier heerlijke ‘niks moet alles mag’-dagen bij Lake Bled. Ik geef deze vakantie een dikke tien!

Lees ook:

Filed Under: Bestemmingen, Europa, Reisverslagen, Slovenië

Reisverslag Umbrië: het groene hart van Italië!